خیلی خوب گفتید خصوصا همون قسمت که یه عده از انجام ندادن یه کاری نمی میرن اما از اینکه بگن انجامش ندادن میمیرن.

حرف حق!

برخی با فیس و افاده زندگیشون رو پیش می‌برن. با فیس و افاده غذا می‌خورن، می‌خوابن، تحصیل می‌کنن، کار می‌کنن، ازدواج می‌کنن، بچه‌دار می‌شن و می‌میرن. 

خوبیش اینه که یه روزی این ماسک دروغینی که با همین ادا و اطوارهای برای خودشون ساختن از صورتشون میفته و درون پوچشون خودش رو نشون می‌ده.

کاملا موافقم باهاتون، هنوز که هنوزه نمیتونم طعم تلخ قهوه رو تحمل کنم، فقط واسه اینکه خواب از سرم بپره آروم آروم خودم رو به مزه کاپوچینو و لته شیرین عادت دادم. سوشی هم یک بار یکم پخته‌ش رو چشیدم و دیگه هیچ وقت امتحان نمیکنم. چه‌کاریه خودمون رو مجبور کنیم عین بقیه زندگی کنیم که چی بشه؟

لذت‌بخش‌ترین بخش زندگیم همینه که یک عمره «خودمم» و هر چی می‌گذره بیشتر هم به این «خودم» بودنه اصرار می‌ورزم! مگه پادگانه که همه بخوایم یک شکل و رنگ لباس بپوشیم و موها و کارامون هم عین همدیگه باشه؟ حتی تو پادگانش هم هیچ دو تا سربازی مثل هم کار نمی‌کنن و اندازهٔ لباساشون فرق داره!

یعنی واقعا از اینا 👌

یعنی پست خیلی خوبی بود؛ از اونجایی که ایموجی لایک توی ایران تا حدودی فحش حساب می‌شه، معمولا به‌جاش از این ایموجی استفاده می‌کنم.

ولی منظورم این بود که دمت گرم بابت این پست.

یعنی باید عارض بشم که جانا سخن از زبان ما میگویی...